Στο 1ο δευτερόλεπτο του video βλέπετε τον διανοούμενο νεαρό άθεο να χαιρετάει με τον ανθελληνικό και αντιχριστιανικό σιωνιστικό χαιρετισμό που οι περισσότεροι γνώρισαν μέσα από τις εβραϊκές παραγωγές όπως το Star Trek και το Fringe. Αποκαλεί την Γέννεση "μαγεία". Κατηγορεί τον Θεό για όλα τα δεινά του κόσμου λέγοντας "ποιος χρειάζεται τον Σατανά όταν έχουμε τέτοιο Θεό?". Αποτελεί τον Ιησού "αμερικάνικο Θεό". Και φυσικά είναι σίγουρος ότι διακατέχεται από την απόλυτη συμπαντική αλήθεια, τόσο που θέλει να πείσει και τους υπόλοιπους γι'αυτό.
Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πιστεύει, ή να μην πιστεύει. σε ό,τι θέλει, από εκεί και πέρα δεν θα πρέπει να λαμβάνει ως δεδομένη την απουσία αντιλόγου, ειδικά όταν στρέφεται με τέτοιο μένος εναντίον της Ορθοδοξίας.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι "χαιρετισμοί" και τα σύμβολα παίρνουν πάντα ταμπέλες σχετικές με τα πρόσωπα που τις χρησιμοποίησαν. Ένας χαιρετισμός είναι μία κίνηση του χεριού. Τίποτα κακό με αυτό. Τώρα το πώς θα το χρησιμοποιήσει ο καθένας και τι συμβολίζει για εκείνον είναι δικό του θέμα. Αυτόν τον χαιρετισμό τον χρησιμοποίησαν πρόσωπα από τις παραγωγές Star Trek και Fringe π.χ., αλλά κανείς δεν αποτρέπει τον OP να τον χρησιμοποιήσει για τελείως διαφορετικό σκοπό. Είναι σαν να βλέπουμε ένα βίντεο με έναν άνθρωπο να κόβει ψωμί με μαχαίρι και να λέμε ότι "ο τάδε χρησιμοποιεί το μαχαίρι, ένα όργανο που χρησιμοποιήθηκε από κάθε λογής δολοφόνους, τρομοκράτες, βιαστές, ψυχοπαθείς κτλ.". Ας το πάρουμε αλλιώς όμως. Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, Άγγλος πρωθυπουργός ηγούμενος της Αγγλικής στρατιάς κατά των Ναζί, χρησιμοποιούσε το "σύμβολο της ειρήνης" ουκ ολίγες φορές. Τι εμπόδισε έναν Άγγλο στρατηλάτη να χρησιμοποιήσει ένα σύμβολο που δεν είχε καμία σχέση με εκείνον για δικό του λόγο? Τίποτα. Είχε δικαίωμα να αλλάξει το μυαλό του το νόημα του συμβόλου σε κάτι που του άρεσε? Προφανώς. Πολλές κουλτούρες χρησιμοποιούν τις ίδιες κινήσεις του σώματος για διαφορετικούς σκοπούς επίσης. Ένα "τσου" (έκφραση άρνησης) από έναν Έλληνα θα δεχόταν ως έκφραση κατάφασης από έναν Φιλιππινέζο. Το κούνημα του κεφαλιού προς τα πάνω πάλι, θα ήταν επίσης έκφραση κατάφασης σε έναν κεντρο-Αφρικανό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πάλι, ας μιλήσουμε για την ελευθερία της πίστεως. Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει...σε τι θέματα όμως? Θα θεωρηθεί κανείς λογικός λέγοντας ότι το τετράγωνο έχει 3 γωνίες, μόνο και μόνο επειδή το λέει έτσι η πίστη του? Ή θα θεωρηθεί κανείς λογικός, λέγοντας ότι οι άντρες έχουν αιδοίο και οι γυναίκες πέος, μόνο και μόνο επειδή του το λέει η πίστη του?
Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να πιστεύουν λοιπόν σε θέματα υποκειμενικά, δηλαδή σε θέματα στα οποία οποιοδήποτε λογικό μέσο εισέρθει είναι μάταιο. Κανένας λογικός κανόνας δηλαδή δεν θα ορίσει τις μουσικές προτιμήσεις κάποιου, την ενδυμασία κάποιου, το φαγητό που του αρέσει κτλ. Σε θέματα αντικειμενικά όμως, όπως "Ποιός είναι ο δημιουργός του κόσμου (υπάρχει)?", "Τί σχήμα έχει η γη?", δεν υπάρχει περίπτωση εκδήλωσης μίας "προσωπικής γνώμης", αν αυτή δεν συγκαταλέγεται από επαρκή, αντικειμενικά στοιχεία που στέκουν από μόνα τους. Εκεί, η ελευθερία πίστεως μπορεί να υπάρξει στα ονόματα, με την προυπόθεση ότι εννοούμε τα ίδια πράγματα.